دم می زنم من از تو «امام نجیب ها»/ فرمانروای بی کس شهر غریب ها
این شعر با تمامی مصراع های خود/ مانده در انتهای صف بی نصیب ها
آقا به شعر مضطر من آبرو ببخش/ ای پاسخ تمامی اَمَّن یُجیب ها
عمریست معجزات کلامت گذاشته ست/ انگشت بر دهان تمام ادیب ها
در وصف علم بی حد و اندازه ی شما/ همواره لال مانده زبان خطیب ها
بوی گل محمدی از بس گرفته ای/ حلقه زدند دور و برت عندلیب ها
وقتی دوای شاعرتان یک نگاه توست/ دیگر چه حاجت است به چشم طبیب ها؟
تو با «حسین» فرق نداری فقط کمی/ نامت غریب مانده میان غریب ها
آنقدر شعر از تو نگفتند شاعران/ تا اینکه باز شد دهن نانجیب ها..
پ ن: عید میلاد امام هادی جانمان مبارک.. حالا اسمم پشت یکی از آجرهای گنبدِ مرمت شده است.. این یعنی دلم به دل امامم راه دارد.. یعنی همینقدر که من دوستش دارم، دوستم دارد.. و برای محبّ دیر باور و تجربه محورشان باید اقدام عملی بفرمایند تا قلبمان مطمئن گردد.. شاید برای شما مهم نباشه اما برای من، انگار یه قطعه از بهشت رو بدون هیچ کوششی و ناخودآگاه به نامم زده باشن.. اگر مدافعینِ حرم نبودند این اتفاق در زینبیه، نجف، کربلا، مشهد و قم تکرار میشد.. فراموش نکنیم...
- ۹۶/۰۶/۱۴
امیدوارم تا همیشه عاشق باشید