ابرهای خونفشانِ نینوا، اشکهای حضرتِ امیر بود..

امام علی( ع) : ( خطبه ۲۷ معروف به خطبه جهادیه )       و َ لَقَدْ بَلَغَنِی اءَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ کَانَ یَدْخُلُ عَلَى الْمَرْاءَةِ الْمُسْلِمَةِ وَ الْاءُخْرَى الْمُعَاهِدَةِ فَیَنْتَزِعُ حِجْلَهَا وَ قُلُبَهَا وَ قَلاَئِدَهَا وَ رُعُثَهَا مَا تَمْتَنِعُ مِنْهُ إِلا بِالاِسْتِرْجَاعِ وَ الاِسْتِرْحَامِ ثُمَّ انْصَرَفُوا وَافِرِینَ مَا نَالَ رَجُلاً مِنْهُمْ کَلْمٌ وَ لاَ اءُرِیقَ لَهُمْ دَمٌ فَلَوْ اءَنَّ امْرَأً مُسْلِما مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا اءَسَفا مَا کَانَ بِهِ مَلُوما بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیرا    

 شنیده ام که یکى از آنها بر زن مسلمانى داخل شده و دیگرى ، بر زنى از اهل ذمّه (یهودی)، و خلخال و دستبند و گردنبند و گوشواره اش را ربوده است . و آن زن جز آنکه  از او ترحم جوید چاره اى نداشته است . آنها پیروزمندانه، با غنایم، بى آنکه زخمى بردارند، یا قطره اى از خونشان ریخته شود، بازگشته اند. اگر مرد مسلمانى پس از این رسوایى از اندوه بمیرد، نه تنها نباید ملامتش ‍ کرد بلکه مرگ او را سزاوارتر است.   

پ ن: از حرم حضرت معصومه تا جمکران رو در دمای 50 درجه ای پیاده رفتن ولی یک پلاکارد دست نگرفتن که کشتار مسلمانان در میانمار رو حداقل زبانی محکوم کنن.. فکر میکنم بعد از دیدن عکس فجایع انسانی و کودک کشی و نوزاد سوزی در میانمار ، هیچوقت دیگه نتونم از ته دل خوشحال باشم.. این فجایع انسانی رو چطور میشه از خاطره ی دنیا پاک کرد؟! 

یکی نوشته بود: در غدیر همه شنیدند، همه تایید کردند، همه بیعت کردند. شنیدن و تایید کردن و بیعت کردن آسان بود اما چشم گفتن به "ولی الله"... ما امروز فرصتِ "تمرینِ چشم گفتن" به ولی الله را داریم.. تا "حسین" نیامده، ولی امر "مسلم" است..

ابتدای کربلا مدینه نیست، ابتدای کربلا "غدیر" بود

 ابرهای خونفشانِ نینوا، اشک های حضرتِ امیر بود..