بیست و سوم ربیع الاول هزارو چند سال قبل حتما امروز ما را میدیدی که چادرت را کشیدی روی سرت.. رنج سفر و زهر نیش و کنایه ها را به جان خریدی... پروانه شده بودی برای دیدن علی بن موسی الرضا.. از مدینه به قم که رسیدی توی پیشانی آسمان این شهر چشمت که به سوسوی چشم بچه های کوچک این شهر افتاد... با دلت قرار گذاشتی بمانی پیش ما.. تا هزار و چند سال بعد، مادر ما بشوی.. قدمت را بگذار روی چشمهای من، مادر...
پ ن : خط استاداحمدعبدالرضایی/عکس:حسین علیزاده
(کاشی معرق حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها)
- ۹۲/۱۱/۰۴
