بیمارستان دریایی

گاه نوشت های یک پزشک

بیمارستان دریایی

گاه نوشت های یک پزشک

۲ مطلب در دی ۱۳۹۵ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

هر شب ساعت 10 و بیست دقیقه بایدمعمای شاه را به عشق دیدن امام خمینی و شهید مطهری نگاه کنیم.. من قسمتهای ابتدایی را ندیده ام.. منتها از سال 1340 به بعد را به خاطر دیدن امام روح الله دنبال کرده ام.. بعد هی شگفت زده شده ایم که وای نگاه کن چقدر زیباست.. عینِ عینِ خودش است.. ببین حرکات دستش را.. ببین عبا و قبا پوشیدنش را.. ببین نگاه کردنش را.. بعد تر در هر قسمتی او دیالوگ هایش را گفته، دستش را تکان داده، عبا و قبایش را پوشیده.. و ما محو او بوده ایم.. من گریه هم کرده ام.. هربار.. وقتی در خانه ی قم شان برای فیضیه سخنرانی کرد، پیرمردی بود در جمعیت که در حیاط ایستاده بود و به او نگاه میکرد و اشک میریخت آنقدر که شانه هایش تکان میخورد.. یکی مثل من توی سیاهی لشگرها بود که باور نمیکرد اویی که مقابلش در درگاه خانه ی آقا نشسته، بازیگر است و گریمش کرده اند..

امشب آقا مصطفی شهید شد.. قلب همه مان شکست.. امام یکی از غزل هایش را خواند. ما گریه کردیم.. او خواند و ما گریه کردیم.. نمیدانم ما این سریال را اینقدر جدی گرفته ایم و دنبال میکنیم یا همه مثل ما هستند؟.. به سراغ دیوان اشعار امام رفتم. یادم نمی آید چرا در ده سالگی این کتاب را خریده ام یا از مدرسه هدیه گرفته ام. غزل ها به خط نستعلیق نوشته شده که سرمشق کلاس خطاطی ام بود.. میشود توی بیت های غزل هایش یک عمر زندگی کرد.. چطور با آن صلابت و قدرت و اراده ی پولادین و روح خستگی ناپذیر، شعر میسروده؟.. فقیهِ عالمِ سیاستمدارِ شجاعِ مدیر ِمدبرِ شاعر از او دوست داشتنی تر سراغ دارید؟ آقا جان خودمان به کنار. او از کودکی و همین حالایش هم عشق کتابخوانی و شاعری بوده و لطافت طبعش برکسی پوشیده نیست.. اما این وجه از امام خمینی را ندیده ایم.. من به اندازه ی همه ی عمرم در آن دنیا باید با امام باشم.. اینقدر که حسرت دیدنش را داشته ام.. اینقدر که دوستش داشته ام.. اگر راست باشد که با آن کسی محشور میشوی که دوستش داری ،آن دنیا برای ما نباید جای خیلی بدی باشد... شاید تلخی این دنیا یک روزی از دلمان رخت ببندد و روزهای وصال سر برسند..

پ ن:عنوان بیتی سروده ی امام خمینی ست..

  • دکتر یونس