چه ها به روز من آورد شب، شبِ چشمت/ فقط مدبّر لیل و نهار میداند..

بهار آمده،تنها بهار میداند/ که قدر یارسفرکرده یارمیداند

رها شده است و گرفتار قلب من، این را/ کسی که شد به غمِ تو دچار میداند

چه ها به روز من آورد شب، شبِ چشمت / فقط مدبّر لیل و نهار میداند

بهار غیر شقایق گلی نخواهم چید/ که داغدار،غمِ داغدار میداند

تو آمدی غمِ شیرین و شادیِ تلخیست/ چنان که عاشقِ چشم انتظار میداند

برای ماندنت اسفند دود خواهم کرد/ بهار میرود اما بهار میداند

پ ن: شعر از کتاب "هم قفسان". سروده دکتر مژگان عباسلو. انتشارات شهرستان ادب.
عکس رو قبلا اینجا(+) توضیح داده بودم.. وقتی یونس کوچک بود! باز بگید خط دکترا بده.. رها بشید از این کلیشه های ذهنی غلط! امسال خودتون باشید. جهان اصل رو ستایش میکنه.. 
سال نو رو هم به همه ی خوننده های خاموش و روشنِ اینجا و بالاخص رفیقام تبریک میگم. انشالله سال خوبی باشه برای آدمای خوب. عاشقا. مهربونا. با ادبا. دلسوزها. صادقا. زُلالا. ساده ها. فقرا. مظلوما. محروما. بی پناها. راستگوها. با محبتا. بی ادعاها. صبورا. کتابخونا. متواضعا. خاکیا. لوطیا. بامراما. یه کلوم ؛ حسینیا. و برای همه صاحبانِ چشم ها و قلب ها و دستهای پاک. اونایی که با زحمت و عرق جبین پولِ حلال درمیارن. اونایی که عزت نفس دارن. اونایی که حتی اگر دین ندارن، لااقل آزاده ان و انسانیت و شرفشون رو به هیچ قیمتی نمیفروشن.. به همه شون مبارک... در غیر این صورت این سال هم مثل همون سالهایی که زندگی خودتون و بقیه و این دنیا رو به گه کشیدید میگذره! حالا از ما گفتن.. یه چیز جالبی هم که ذهنم رو به خود مشغول کرده اینه که چرا اونایی که بیشتر به این دنیا گند زدن، با حرارت بیشتری عید رو جشن میگیرن؟! نه واقعا چرا؟!